Weer Post

Vandaag weer een leuke dag met jou.
's Morgens kwamen we samen toe.
Ik zei dat je zo vroeg was en je zei dat je zo je momenten had.
We stonden dicht bij elkaar en keken mekaar aan.
We tikten in en openden de deur naar de SD. In het deurgat keken we elkaar weer aan. Je ging naar je bureau

Ik had nog niet veel zin om aan de post te beginnen en stond wat te kletsen met collega's.
Je kwam weer binnen en vroeg of de buitenbrievenbussen al leeggemaakt waren. Nee, dat had ik nog niet gedaan. Ik zei dat jij dat wel mocht doen. Je wou dat wel doen want je verwachtte post. Ik zei dat de sleutels in het kastje lagen, maar je vond ze niet. Ik kwam je helpen.
Ik gaf je de sleutels. Onze vingers en handen raakten elkaar aan. Ik hou van die momenten.

Eerst deed je de brievenbus achteraan open. Je kreeg ze niet dicht. Ik keek eens en ik lachtte. Het lukte niet. Ik kwam je helpen.
Op dat moment lukte het je wel. De brievenbus vooraan lukte ook.

Het was 8 uur gepasseerd en je belde met V.
"Is de post nog niet verdeeld?"
V. tegen mij:"Ze vragen of de post nog niet verdeeld is".
Ik wist onmiddellijk dat jij het was. Ik mopperde expres en liet je naam vallen.
Er kwamen reacties.

Nog geen 5 minuten later kwam je binnen gelopen en ik keek je gespeeld boos aan.
Op jou speciale manier gniffelde je en je lachtte.
Ik was nog niet eens begonnen met de post!
Je vroeg aan L. een briefopener en kwam me helpen.
Ik hou ervan als je me komt helpen. Dat heb je vroeger nog gedaan.
Wat zal ik dat missen!
Je vroeg of ik dit graag deed en of ik het nog lang ging volhouden.
Waarschijnlijk niet... Als jij er niet meer bent, dan hoeft het voor mij ook niet meer.
Ik zei dat ik je zou gaan missen. Maar daar reageerde je niet echt op.
Als je de post had die je nodig had, dan ging je terug naar je bureau.
Je keek nog eens om en bedankte me...

Post

Elke ochtend wacht ik op je. Nog steeds.
Vandaag moest ik naar buiten, gaan kijken of N. met de auto was of niet.
Je kwam toe. Ik hield je tegen en vroeg of je haar auto herkende. Je wist het niet.
Je liep door.
Ik deed de post.
Tegen half 9 kwam je eens kijken. Ik stond aan de bakjes en jij moest langs mij passeren.
Ik blijf opzettelijk staan, zodat je dicht tegen mij moest staan.
Je nam je post en legde die op tafel.
Je bekeek ook de post die reeds op tafel lag en scheurde de enveloppen één voor één open.
We keken elkaar aan en lachtten.
Oh, wat hou ik van je lach.
R. kwam binnen en begon tegen me te praten. Iets over een mail die ze had gestuurd. Ik kwam net terug uit verlof, had de mail al wel gezien, maar niet gelezen.
Ze vroeg iets en ik antwoordde dat ik daar een overzicht van had.
En toen antwoordde jij dat ik zo'n goeike was.
R. antwoordde dat ze het wel wist, dat ik altijd in orde was.
Ik zei dat jij ook zo'n lieveke was en wreef over je arm.
R. reageerde door te zeggen dat je vertrok.
Damned, ik wil niet dat je vertrekt!
Je zei dat elke dag hier, er ene te veel is.
Je vertelde nog dat je een microgolf oven had gekocht. Een Whirlpool. Eentje met grill en oven...alles in één.
Je had er 160 euro voor gegeven, terwijl hij 240 euro kostte!
Toen ging je door.


Nog enkele weken... dan ga je door... en kom je niet meer terug.

Kopiër

Vandaag weer even een leuke dag.
Vanmiddag moest ik scannen. Mijn naam staat nog in de kopiër van de SD.
Dus ik die kant op, maar kon mijn naam nergens vinden. Ik stond dus een beetje te klooien.
Jij kwam er aan. Ik schrok toen je me aansprak. Je grapte dat je dringend een kopie moest maken. Je keek me aan met je ontdeugende ogen en lachte zachtjes.
Je zag dat ik aan het sukkelen was en wou me wel helpen. Je zocht mee mijn naam. Maar je vond hem ook niet. Je klikte SSC haar naam aan, maar merkte dat het verkeerd was. Oei, dat is S. en je lachte zachtjes hardop. We stonden dicht tegen elkaar. Je raakte mijn hand nog aan toen ik de toetsen van de kopiër indrukte.
L. passeerde, ik begon tegen haar te spreken. Ik stond nog steeds dicht bij je, te dicht eigenlijk. Ik voelde de vlinders doorheen mijn lijf jagen. Ik wou je zo graag zeggen wat ik voelde. Maar kon het weer niet. Ik wou je strelen over je arm, maar deed het niet.
We bekeken verder de kopiër en vroeg mijn achternaam. Ik keek je verbaasd aan en zei mijn achternaam. Je keek ontdeugend en zei dat je hem wel wist.
Uiteindelijk vond je de manier om mijn naam terug standaard in de machine te zetten.
Je ging door. Ik hoorde je in de gang tegen je cliënt spreken.
Ik scande en ging weer naar mijn bureau. Ik passeerde je en raakte je zachtjes aan.
Aan mijn bureau zag ik dat de scan niet was toegekomen.
Ik repte me terug. Je stond nog steeds in de gang. Ik prutste en prutste tot je eindelijk weer passeerde.
Je vroeg nog of het lukte. Ik loog door te zeggen dat het niet ging, maar je ging door.
Uiteindelijk is het wel gelukt.

Zwaaien

Vandaag weer een -leuke- dag.
Ik kwam terug van het eten 's middags en liep over het terrein.
Jij stond achteraan het gebouw te roken met KS.
Ik liep voorbij, maar deed stiekem alsof ik je niet zag.
Ik was bijna gepasseerd en je riep luid mijn naam.
Mijn naam klinkt mooi als jij hem roept.
Ik keek om en je zwaaide.
En ik... zwaaide terug.

Jaarverslag

Gisteren was het zover. Officiële voorstelling van het jaarverslag.
Ik had de foto's gemaakt en was zenuwachtig, al de ganse dag.
Maar ook nu weer maakte jij mijn dag compleet.

Het begon 's ochtends al.
Er kwam iemand iets voor je afgeven.
Een dik pak.
Het paste niet in je postbakje, dus dan er maar bovenop.
Ik stond vooraan te kletsen met L. Je kwam binnen en L. maakte onmiddellijk een opmerking dat je het niet leuk zou vinden en dat het mijn fout was -want ik had het pakje aangenomen-
Tot ieders verbazing vond je het erg leuk. -Zal vast gekomen zijn doordat L. er zo op aandrong dat ik het daar gelegd had.-

Beetje later... telefoon. L. nam op.
Ik was nog steeds achteraan.
Je had een opmerking. De post duurde toch zo lang!
L. zei dat ze het zou doorgeven aan mij.
Toen je dat hoorde, hoefde het niet meer. Het was maar een grapje.
L. wou eerst niet tegen mij zeggen waar het over ging en wat ze me moest doorgeven. De boodschap was voor haar bedoelt zei ze. Maar ik wou het toch weten.

Weer wat later kwam je beneden.
Ik keek je -gespeeld- boos aan. Jij keek ondeugend (zoals je altijd naar me kijkt) terug. Ik zei 'awel merci'. Jij speelde er direct op in.
Je lachte en zei: 'L. heeft toch ook gezegd wat ik er achter zei? Dat het niet op jou bedoelt is. Jou service is onberispelijk.'
Ik antwoordde al lachend met 'slijmbal'.
Jij antwoordde al lachend terug en streelde over mijn arm 'nu is't nog niet goed'.

Je ging roken.
Ik voelde dat je naar me keek. Je kan me zien door het raam.
Ik ging weer bij L. staan en we lachtten over iemand die er 'op sterven na dood' uit zag.
Je kwam terug binnen en keek ons aan... Waaaat?
Niets! Het ging niet over jou en ik lachtte.
Ik ging naar boven en riep nog 'Liefje, ik ben naar boven'. Je draaide je om... voelde je je aangesproken?
Soms wou ik dat ik die dingen tegen jou kon zeggen.
Je antwoordde: 'veel plezier daar boven'.

's middags kwam ik terug uit middagpauze.
Ik had gehoopt dat je weer buiten stond te roken, maar je stond er niet.
Ik wandelde voorbij en zag je in het lokaal van IT staan. Je keek door het raam, zag mij, een zwaaide lief naar me! Uiteraard zwaaide ik terug!

Half 3... eindelijk jaarverslag tijd!
A. was nog aan het treuzelen, maar ik ging alvast voorop.
Er was nog niet veel volk in het lokaal. H. stond er al met mensen van het WZC.
Ik ging bij R. en S. staan.
Jij kwam ook toe en kwam bij me staan.
M. kwam en ging aan de kant zitten.
Wij volgden.
Ik zette me naast jou.
We raakten elkaar nog even aan.

De voorstelling begon.
Ik wou je nog even aanraken. Ik riep: 'spannend!! En wreef even over je been. Om het niet te doen opvallen, wreef ik ook over S. haar been.
Je keek en vond het raar dat ik het spannend vond.
Tijdens de voorstelling vroeg je vaak wat er gezegd werd.
Je kon het niet goed verstaan.
Na de voorstelling raakten we elkaar weer aan.
Jou handen hadden het warm, de mijne waren koud.
Ik zei er iets van en hielden weer even handjes vast. :-)

We namen drinken, ik ging mijn jaarverslag halen.
Stond nog een beetje te babbelen met verschillende mensen.
Je had in de gaten dat ik bij H. stond.
Beetje later ging ik er weer bij staan. Je stond bij R., L., de twee R.'s.
Ze vonden dat ik schitterend werk geleverd had.
L. begon vragen aan me stellen bij het zien van de foto's.
Ze zagen mijn eigen foto en vroegen of ik tegenwoordig ook al lesgeefster was.
Uiteraard! zei ik.
L. zei nog dat ik multifuncioneel was. Hij vroeg ook wat voor les ik kon geven.
Ik zei 'wat wil je graag'.
En toen antwoordde jij: Sexuele opvoeding.
Ik had vanalles willen antwoorden, maar het zou te fel opvallen. Dus ik zei maar niets.
L. reageerd nog.... door H. dan.
Ik zei van dat kan hij allemaal.
Je zei ook nog dat ik het goed gedaan had (de foto's maken dan).
En toen ging je weg...




Nu ben ik in een zwart gat gevallen.
De tijd tikt razendsnel voorbij.
Nog even, nog heel even en je komt niet meer.
Dat doet nog altijd pijn, heel veel pijn.
Ik koester elk moment dat ik nog met je delen kan...

You made my day

Ik wou niet meer schrijven.
Op één maand tijd is er zo veel veranderd, te veel veranderd.
Ik wist dat het ging komen, maar toen het definitief was, kwam het toch hard aan.
Je gaat weg, je gaat weer studeren en laat -mij- achter.

Maar toch... vorige week (en ook deze week) gebeurde het weer.
Ik vroeg je of je mee deed met de K.
Je wist het niet, de dag paste niet goed en je zou er over denken.
's Anderendaags mailde ik je met de vraag of je tegen maandag kon zeggen of je meedeed of niet.
Ik liet weten wie er nog mee ging en dat ik het leuk zou vinden als je ook kwam.
Je stuurde terug dat je dan wel mee zou doen.
It made my day!



Vandaag opnieuw.
Ik vroeg of we na het werk iets gingen eten. Op dezelfde plek als vorige keer.
Of had je liever bij mij thuis gegeten?
Het maakte voor jou niets uit. Wat voor jou het makkelijkste was, zei je.
Ik zei dat niets moeilijk is voor mij, alles even makkelijk.
Je lachte en zei dat je mij een gemakkelijk persoon vond.
And once again, you made my day!

Vrijdag 21.05.2010

Ik had vele verwachtingen van die avond. Door omstandigheden is hij anders gelopen dan verwacht.

Te vroeg kwam ik toe, maar eigenlijk net op tijd.
Jullie wilden de stad nog in en ik ging mee.
Een fiets geleend en eerst naar de bank, achter schoenen voor F. en naar Dille & Kamille.
Wat verder gefietst... nog een schoenwinkel tegengekomen.
Jij en ik wachten buiten. Vertellen over dingen die we anders zouden doen in ons leven.
Diep vanbinnen stierf ik toen je zei wat je anders zou gedaan hebben. Ik heb schrik je te verliezen, maar dat kan ik je niet zeggen.
Ik weet dat het je ongelukkig maakt.

F. & M. komen buiten en we fieten terug om L. & S. op te pikken.
We fietsen verder om iets te gaan eten en drinken, vlakbij de plaats waar we een fijne avond zouden hebben.
M. had gereserveerd en we hadden een plekje op het terras.
We houden allebei niet van in volle zon zitten, dus we zaten naast elkaar in de schaduw.
Vond het heerlijk om na al die tijd weer dicht bij jou te zijn, maar ook dit kan ik je niet vertellen.

We bestelden wat te eten en te drinken.
We lijken ongelooflijk fel op elkaar kwa karakter en dat is je ook opgevallen.
Ik hoef mij voor niets te verantwoorden bij jou, want je denkt er net hetzelfde over.
Ik kom net terug van vakantie en mensen verschieten er van dat ik niet vaker gaan zwemmen ben. Jij niet, jij houdt ook niet zo zwemmen.

Mensen vragen zich af waarom je zo lief bent tegen me.
Je zegt dat dit is omdat ik zo lief ben voor jou. Je oogst wat je zaait.
Wederom kan ik niet vertellen dat jij mijn zonnetje bent.

De gesprekken gaan verder. We krijgen ons eten. Ik bestelde spaghetti.
We zijn niet vies van elkaar en je eet van mijn bord, wat ik niet erg vind. Ik heb toch geen honger.

Ik krijg een smsje van een vriendin om af te spreken voor zaterdag, neem mijn gsm en stuur haar een reactie terug.
M. ziet mijn gsm en vraagt hoe die werkt. Er worden foto's gemaakt.
Kruip eens dicht bij K. Jullie lijken net zo'n koppelke.
Wederom zeg ik niets, maar diep vanbinnen wil ik graag reageren.
Ik neem je arm vast en druk mijn hoofd tegen je schouder... we glimlachen.
De foto is mooi geworden... een mooie herinnering.
Er worden nog enkele foto's gemaakt.

Ondertussen wordt het half 8. Tijd om verder te gaan.
HET kan beginnen.
We staan klaar om te vertrekken. De anderen zijn nog aan het treuzelen.
Je merkt dat ik het op mijn zenuwen krijg en je zegt dat je er zelf ook niet tegen kan.
Weer iets waar we het over eens zijn.

We nemen de fietsen en rijden het park in.
Toegekomen aan de tent, parkeren we onze fietsen en gaan ons inschrijven.
We hebben tafel 22...
De andere ploeg is ook al aangekomen en komt ons goeiedag zeggen.
Ik weet niet hoe me te gedragen. Het is heel moeilijk voor ons.
Stiekem hoop ik dat de andere ploeg ver genoeg van ons vandaan zit.

Het begint en het is moeilijk.
Eerst is het nog leuk, maar al gauw niet weer.
We zitten tegenover elkaar, maar het is niet zoals die eerste keer.
Onze benen raken elkaar aan, maar de high-five's vliegen niet meer in het rond.
Het is pauze en onze ploeg wil weg.
Eigenlijk kan ik dat niet maken tov de andere ploeg.
Ben het dan gaan vragen en het was toch ok.

We vertrekken en fietsen door de stad.
We drinken iets in een cafeetje waar gratis optredens aan de gang zijn. Het is er te luid en praten gaat niet goed. Je staat ook ver van me vandaan.
Eigenlijk was iedereen moe en we besluiten maar om naar huis te gaan.
F. & S. blijven.
De rest neemt de fietsen en keert terug.
Je loopt snel naar je wagen, zegt nog snel fijn weekend en vertrekt.

Ook wij vertrekken... x