Post

Elke ochtend wacht ik op je. Nog steeds.
Vandaag moest ik naar buiten, gaan kijken of N. met de auto was of niet.
Je kwam toe. Ik hield je tegen en vroeg of je haar auto herkende. Je wist het niet.
Je liep door.
Ik deed de post.
Tegen half 9 kwam je eens kijken. Ik stond aan de bakjes en jij moest langs mij passeren.
Ik blijf opzettelijk staan, zodat je dicht tegen mij moest staan.
Je nam je post en legde die op tafel.
Je bekeek ook de post die reeds op tafel lag en scheurde de enveloppen één voor één open.
We keken elkaar aan en lachtten.
Oh, wat hou ik van je lach.
R. kwam binnen en begon tegen me te praten. Iets over een mail die ze had gestuurd. Ik kwam net terug uit verlof, had de mail al wel gezien, maar niet gelezen.
Ze vroeg iets en ik antwoordde dat ik daar een overzicht van had.
En toen antwoordde jij dat ik zo'n goeike was.
R. antwoordde dat ze het wel wist, dat ik altijd in orde was.
Ik zei dat jij ook zo'n lieveke was en wreef over je arm.
R. reageerde door te zeggen dat je vertrok.
Damned, ik wil niet dat je vertrekt!
Je zei dat elke dag hier, er ene te veel is.
Je vertelde nog dat je een microgolf oven had gekocht. Een Whirlpool. Eentje met grill en oven...alles in één.
Je had er 160 euro voor gegeven, terwijl hij 240 euro kostte!
Toen ging je door.


Nog enkele weken... dan ga je door... en kom je niet meer terug.